Search This Blog

Thursday, May 20, 2021

 කුලේගේ අකුරු සෙවූ වෙමි 



මා මේ කතාන්දරය ලියන්නට පටන්ගන්නේ  මෙහි කියන්නට යන දේ සිදුවී වසර 27කට පසුවය.කතාවේ අවසානය එසේ විය යුතුය .එහෙත් මේ කතාව ඊටත් වඩා අතීතයක් උරුමය. ඒ අතීතයේ උරුම කරුවන් වන්නේ 1986 ගලහිටියාව මාධ්‍ය මහ විදුහලට හා පුරා පැමිණි රෑනට සහ ඉන් ඉහල  සහ පහල පන්තිවල හදුනාගත් මිතුරන්ය . 

             එහෙත් සැබවින්ම මේ කතාව ලිවිය යුතුයැයි හැඟුනේ "සංජීව කුලසේකර" නම සොයා ගිය ගමනක ප්‍රතිපලයක් ලෙසය . නොදන්නා පළාතක කිලෝමීටර් සිය ගණනක් එපිට ගමක  ඔහුගේ නම සඳහන්  බැනරයක් සොයා ගිය ගමන ඇත්තටම මෙනෙහි කිරීමකි. 


කුලේ ගලහිටියාව මැදි විදුහලේ අපසමග එක්වන්නේ 1986 වර්ෂයේදී. 6 වසර B පන්තිය ඔහුගේ නිවහන වූ දා පටන්  කාගේ කාගේත් හිත මිතුරෙක් උනේ ඉතාම කෙටිකලකදී . එකට හේතුවුණු කරුණු අතරේ මුලිකම උනේ කුලේගේ සරල කම කියල මට හැගුනේ.ඒවගේම කුඩාකල ඉඳලම ඔහු සතුව තිබුණු තෙලිතුඩේ අපුර්ව ප්‍රතිභාව. ඒ රිද්මය කුලේටම  ආවේනිකයි.


මතක හැටියට කමල් නිවාසය කුලේ නියෝජනය කලත් අනෙක් නිවාස හැඩ ගන්වන්න උදවු නොකර හිටියේ නැහැ කිසිවිටකත්. ප්‍රධාන ශාලාව හැඩ ගන්වන්න,මොකක් හරි අමුතු විදිහට නිර්මාණය කරන්න කුලේට තිබුනේ පුදුම ඇහැක්.

 කුලේගේ මේ දක්ෂතාවය ඇත්තටම එයාගේ තාත්තගේ පුහුණුවෙන් ලැබුණු දෙයක්.පොඩිකාලේ ඉදලම පන්සල් වල චිත්‍ර ඇඳලා ලොකු පුහුණුවක් කුලේට තිබුණ. පොඩි පොඩි වැඩ කරලා කීයක් හරි ලැබීම පාසල් කාලේ ඉදලම කුලේට තිබුණ.එනිසා එයාගේ අතේ කීයක් හරි තිබුණ.එත් රැදුන් නැහැ. හැමදාමත් අම්ම තාත්තා ගැන ආදරයෙන් කතා කළා. අම්මගේ ලස්සන තාත්තගේ හැකියාව  හැමදාම අගය කෙරුව මනුස්සයෙක්.

මේ චායාරුප කුලේ හැමදාම පරිස්සම් කරපුව.
තාත්තගේ මංගල දවසේ පෝරුව වෙනුවට ගඩොල් දෙකක් උඩ ලෑල්ලක  නැගල අම්මගේ අතට පොල් මලක් දීල තිබ්බ ලස්සන සරල කතාව කිවේ, දිග පටි තියෙන කරේ පැත්තක නිතර එල්ලගෙන තිබෙන ගමන් මල්ලෙන් ඇදලා . 

 
 ඉස්කෝලෙදි පන්තියක් ගානේ තියන්න ලොකු මල්පෝච්චි හදපු කාලයක් තිබුණ. චිත්‍ර කලාව ,මුර්ති ,පෝස්ටර් ,පසුතල නිර්මාණ හැම එකකදීම කුලේ යාලුවෝ හැමෝටම උදවු කළා .   හුගක් ගෙවල්වල පිරිතට ,මංගල්‍යට ,මළගෙදරට නැතිවම බැරිඋනා.
 දන්න කියන හුගක් උන්ගේ මළ ගෙවල් වල බැනර් ඇන්දේ කුලේ . විතරක් නෙවෙයි 88 -89 කලබල කාලේ ඉස්කෝලේ තිබ්බ කලබල අස්සේ  පෝස්ටර් බැනර්  වල තිබ්බේ  උගේ අකුරු .පස්සේ කාලේ ශිෂ්‍ය විරෝදතා වැසිකිලි අස්සේ ලියල තිබුනෙත් කුලේගේ පෝස්ටර් කලාවෙන් .  පස්සේ විකල්ප දේශපාලකයින්ට  කුලේ නැතුවම බැරි උණා. එත් ඌට එහෙම දේශපාලනයක් තිබ්බේ නෑ . 

  හුගක් ටියුෂන් සර් ලා මේ ඇනලොග් යුගයේදී කුලේගෙන් උදවු ගත්ත.පන්සල් වල ලැගගෙන වැඩ කළා. කොහොම හරි ඉස්කෝලෙත් අවා..අර මන් කිව්ව් මල්පොච්චි වැඩේ වෙනම එකක්.ඉස්කෝලේ ඇතුලෙම පඩි ලබපු වැඩක් . 
 
    කිසිතැනක නොරැදෙන වගේම කිසි විටක නොනැමෙන ගතියක් කුලේට තිබුණ . යකෙකුටවත් බය නැහැ. හැමදාම අලුත් දේවල් හෙවුවා.ඒවගේම වැඩක් පොරොන්දු උනොත් කොයිවෙලාවේ එයිද කියල ෂුවර් නැති ගතියකුත් තිබ්බ. අතර තුරේ අමුතු ගති ඇති කෙල්ලන්ට කැමැත්තකුත් තිබ්බ.
       
මේ සේරම පාසල් යුගයේ කතා දුර වැඩිනිසා හුගක් දේවල් මතක් වෙනවා .කුලේ අපේ යාලුවන්ගේ හැම ගෙදරක වගේ ලකා ගහගෙන ඉඳල තියනවා. අපේ ගෙදර ඉන්න කාලේ මම කලේ photography .කුලේට එක අලුත් විෂයක් උනා .හුගක් දේවල් අධ්‍යනය කළා. 35 mm රීල් එකෙන් ශිල්පය අල්ලගත්ත. digital එනකොට හොද ශිල්පියෙක් වෙලා හිටියේ. දිගින් දිගටම පස්සේ ආදයම් මාර්ගය  
photography.වීඩියෝ වැඩත් කළා .   රාගම NEW JEM ෆිල්ම් හෝල් එකේ සේරම පෝස්ටර් කටවුට් ඇන්දේ කුලය . 9.30 ෆිල්ම් නොමිලේ බලන්නත් චාන්ස් එකක් අපේ එවුන්ට ලැබුනේ ඒ නිසා. රෑ ටවුන් එකේ රස්තියාදු ගහල පොලිස් කුඩුවේ හිටපු උනුත් හිටිය කුලය නිසා . 
   පස්සේ කුලය රට ගියා .කසාද බැන්ද කියලත් ආරංචි උණා .එත් උගේ පවුල කවුද කියල අපි දැනගෙන හිටියේ නෑ. (අපි යන මේ ගමනේදී ඉස්සල්ලම ඇය අපට හමුවන බව දන්නවා .)
      බහරේන් වල කුලේ අවුරුදු 10ක ට ආසන්නයි. එක තැන හිටියට එතන මොහොතින් මොහොත වෙනස් කලේ කුලේ .එනිසාම කුලේට ලොකු පිළිගැනීමක් තිබුණ. ඔහු එතන ලස්සන කළා .


ජීවිතේට හිතන්නෙවත් නැති විදිහට ලංකාවේ එළවලු එහෙ කාන්තාරේ වගාකලා .ඉන් විසල් තෘප්තියක් ලැබුවා. ඒවා එහෙ ඉදල අපිට පෙන්නුවේ හරි සතුටින් . ලංකාවේ හැම එළවළුවක් වගේම වගා කළා .එහෙ හැම උත්සවයකටම උදවු කළා .කොචරද කියනවනම් ලංකාවෙන් පොල් පැලයකුත්  ගෙනත් හිටෙවුවා .

එක දැන් ගානකට හැදිලා . එහෙ පසත් එක්ක පුදුමෙට ඔට්ටු උනා .හැමෝම ඔහුට උදවු කළා .එනිසාම දවසින් දවස උගේ ව්‍යාපෘතිය සාර්ථක කරගන්න හැකිවුනා .මේවා ඌ හැදුවේ දරුවෝ වගේ කියල කතා කරනකොට කියල තියනවා .

කිසි දෙයකට කම්මැලි නැති  මිනිසෙක් විදිහට මේ හැම දෙයක්ම කලේ සතුටෙන් . එක වරක් බහරේන් වැස්සට යට උනා. එක එයාට අමුතු වැඩක් .දවසක් live ෆේස් බූක් ප්‍රචරයකුත් දුන්න මගෙන් හොදද කියලත් ඇහුව . ඒ උගේ හැටි .https://www.facebook.com/sanjeewa.kulasekara.75/videos/1766514250113979/
 
කුලේ හරි සතුටු උන කරුණක් තිබුන .එයාට අවස්ථාව ලැබුන මක්කම යන්න. මේ උගේ වචන

 "
බුදුරජාණන් වහන්සේගේ දකුණු පාසටහනඇති ශුද්ධවූ හූමිය සියැසින්ම දැකබලා ගැනීමට(බෞද්ධ අටුවා ග්රන්ථයන්හි සඳහන් පරිදි ) පසුගිය සතියේ රමණීය දිනක මාහට අවස්ථාව උදාවිය.ඒ අවස්ථාව මාහටලබාදුන් බහරෙන් රජයටත් ඒ සඳහා ඇපකැපවූ බහරේන් ඩිස්කවරි” ස්ලාම් ආයතනයේ සා මාජික මහතුන්ට සහ සෙසු සාමාජිකහිතවතුනට හා මා හට එම ගමනට සහභාගි වීමට අවශ්ය නිවාඩු ලබා දුන් මාගේසේවාආයතනයේ ඉහළ නිළධාරීමහතුන්ටත් මා බෙහෙවින්ම ස්තුතිය පුද කරන අතරම, බෙහෙවින්ම පිං අනුමොදන් කරමි.ශ්රී ලංකාවේදී බුදුරජානන්වහන්සේගේ ශ්රී පාදස්ථානය අටවතාවකට වඩා මා වැඳපුදා ගෙනඇති බවත්,ඉතාමආඩම්බරයෙන් ප්රකාශ කර සිටිනඅතරම,බුදුරජාණන් වහන්සේගේ දකුණු පා සටහනවැද පුදාගැනීමටඅවස්ථාව ලදඑකම ශ්රී ලාංකික බෞද්ධ පුරවැසියා මාවන බවට සැකයක් නොවනු ඇත.ඒ බව ඉතාමත්ආඩම්බරයෙන් මා ප්රකාශ කර සිටිමි. " 
සියල්දාල  හදිස්සියේ ලංකාවට ආවේ දුවගේ කොටහළු මගුලට.අවායින්

පස්සේ කුලේ ටිකක් අසනීප වෙලා තියනවා .මොලේ නහරේක ප්‍රශ්නයකුත් තිබිල තියනවා .වකුගඩු ප්‍රශ්නයකුත් එක්ක.අවස්ථා කිහිපයක්ආපසු යන්න උත්සහ කලත් අසනීප තත්ත්ව බාදා වෙලාලු .
විසල් ලෝකයේ අමුත්තන් සොයාගිය ඔහු කවරෙක්ද ?ජීවිතේ අවසාන අරමුණ වුයේ කුමක්ද ?නෑදෑයෝ වුයේ පිටස්තරයෝද ?මං මුලාවුනිද ? නැතිනම් තීර්ථ යාත්‍රිකයෙක් ද ?                                                               

මහා වෙල් යයාකින් පසු ඔහුගේ නිවසට යන මග සලකුණු සොයා ගත්තෙමු .එහි බැනරයක් නොතිබිණි .වරක් කුලේ  මටද බැනරයක් ඇඳ එල්ලුවේ පාසල් සමයේය .මැරුණු දාට එල්ලන්න මම එය ගෙදර ගෙන විත් කොහේ හෝ දැමුවා මතකය . 
   

පුංචි කදු     මුදුනක ඔහුගේ පුංචි නිවහන තිබිණි . එහි හුදකලාවේ කුලේ වැතිර සිටියේය .මමත් කලන මිතුරු තිසර ප්‍රියංකර ත් ඒ සසල මොහොත දරාගත්තෙමු .පුංචි දැරිවියත් ,පුතත් දේහය අසල බලාසිටියේ දරාගත නොහී බොහෝ දේ සිරකරගෙනය .  මට හැගුනේ මා මියගොස් දරුවන් බලාසිටිනා අයුරුය .  
 
සුසානයක විශිෂ්ටයෙකුගේ සොහොන් කොත දකිනවිට හද දයාවෙන් තෙත්වෙයි .සුන්දර මිතුරෙකුගේ සටහන් මෙනෙහි කරන විට ආශාවන් පලායයි .අපටද දවසක හිමි වීමට නියමිත ඉරණමක් පිලිබඳ දුක්වීමේ නිස්සරභාවය අවබෝධ කරගතිමි .

සහභාගීත්වයෙන් තොර කැපවීමක් තිබෙන්නට හැකියාවක් නොමැත.සියල්ල ඔබ පසුපස සුසානය දක්වාම තනි නොකළේ එබැවිණි. ජීවිතය ලිහී ලිහී යද්දී ඔහු ජීවිතයට එක්කර ගත්තේ දාර්ශනිකතවයකි .
සරත්චන්ද්‍රයන් මලගිය ඇත්තෝ හි ලියා තිබුනේ "ජීවිතය එතනින් මෙතනින් එල්ලෙන පන් ඉරිවලින් හැඩි වූ මුල්ලකට දමා තිබෙන පැදුරු කෑල්ලකට සමාන බවය . මිනිසා මරණය පතන විගසින් ඔවුන් වෙත මරණය නොපැමිණෙයි ."


එහෙත් කුලේ සොයා මරණය ලුහුබැන්දා යැයි මට සිතෙයි .අත නොහැර සුසානය දක්වාම අපි ගියෙමු. .දැවෙන දේහයේ සුසුම් ඉහල වාතලයට මුසුවෙනුබලා සිටියේ සියල්ල මෙනෙහි කරමිනි .
 
කතාවේ අවසානයක් ලියා තැබිය යුතුය .කුලේගේ අකුරු කොහිවීද ?  කුලේට සමුදී මහ රෑ ගෙදරවිත් අතීතය අවුස්සා බැලීමි .ඒ 1994 වසරයි .ඒ ගලහිටියාවට වසර 50 සපිරෙන වසරයි . ඒ වෙනුවන් පිරිත් සජ්ජායනා ව සංවිධානය කලේ   බෞද්ධ ශිෂ්‍ය සංගමයයි .

ඉදිරිපස විසල් බැනරයක් ඇඳ එල්ලීමට අපි යෝජනා කළෙමු .ඒ කුලේ හිතේ සිටි නිසාය .උසස්පෙළ කලාව ඔහු හැදෑරුවේ කැලණිය ගුරුකුළේය .එත් ඔහු වැඩිපුර සුදු ඇදුමෙන් හිටියේ ගලහිටියාවේය .   එක රැයක් එළිවෙනතුරු කුලේ සමග නිදිවරා අපි මේ දැවැන්ත බැනරය එලලීමු .කුලේ පාසලට අභිමානයක් ගෙනදුන් වෙනස් මිනිසෙකි .මා මේ සටහන අන්තර්ජාලයට මුසු කරන්නේ ඔහුගේ වටිනාකම කොහේ හෝ සටහන්ව තිබිය යුතු බැවිනි .

සියලු දෙනාටම එය මෙනෙහි කරන්නට අවස්ථාවක් වන බැවිනි .  කුලේ ගේ අකුරු සොයා යාම ජීවිතය කියවීමකි .මේ බිමේ හදුනාගත් ඔබට වසර27 පැරණි මේ චයරුපය පුදකරමි .ඔබ විශිෂ්ට පැරකුම් මවගේ දරුවෙකි . ඉක්මනින් ගියහොත් ඉක්මනින් යලි ආ හැකිය ...ඔබට සුබ ගමන් .
මම හිතාදර මිතුරු සුරේ ....(සියලු මිතුරන් වෙනුවෙන් )